∞ কথোপকথন ∞

মই ক'লো:  এই হৃদয়ৰ জানা সংপৃক্ততা নাই
                 যিমানে তিতো তোমাৰ ভালপোৱাত
                 সিমানে তৃষ্ণা বাঢ়িহে যায়!!
                 তুমিতো নাজানা তোমাক পোৱাৰ হেঁপাহ কিমান,
                 তুমিতো নুবুজা তোমাৰ হোৱাৰ হাবিয়াস কিমান!! 

তেওঁ ক'লে: ইমান অলপতে অসন্তুষ্ট হ'লে কেনেকৈ চলে!
                 শিলৰ হৃদয়ে তোমাক এই বুলি ক'লে।

মই ক'লো:  হৃদয় যদি শিলৰ হয় মৰম ক'ত উপচে?

তেওঁ ক'লে: শিল ক্ষয় গৈ বালি হয়
                 বালিৰে উপচে ভৈয়াম

মই ক'লো:  বালিত জানো ফুলিব পাৰে প্ৰেমৰ হাচনাহানা              
                 যদিওবা থাকে তাত মৰমৰ নিজৰা!!

তেওঁ ক'লে: ভৈয়ামৰ বালিময় মৰুভূমিয়েতো
                 এদিন হয় সেউজীয়া উপত্যকা
                 তাতেতো ফুলে প্ৰেমৰ হাজাৰ হাচনাহানা

মই ক'লো:  সেউজীয়া উপত্যকা কাৰ বাবে
                 যদি তাত সেউজীয়া চৰাইজনীয়ে নাথাকে!
                 সেউজীয়া চৰাইজনী জানো সেউজীয়া হৈ ৰ'ব?
                 যদিহে সেউজীয়া বাঁহীৰ সুৰ নুশুনে??

তেওঁ ক'লে: সেউজীয়া উপত্যকাতে গজালি মেলিব বাঁহে
                 খনিকৰে সাজিব বাঁহী
                 সেই সেউজীয়া বাঁহীৰ সুৰ শুনি
                 আকৌ সেউজীয়া হৈ পৰিব
                 হালধীয়া পৰা চৰাই জনী

মই ক'লো:  ভালপোৱাবোৰ নদী হওক
                 সাঁতুৰি নাদুৰি জী উঠিম
                 ভালপোৱাবোৰ বৰষুণ হওক
                 তিতি তিতি সেউজীয়া হৈ পৰিম
                 অথবা ভালপোৱাবোৰ নিজৰা হওক
                 বৈ আহক তোমাৰ পৰা মোলৈ
                 ধোৱাই নিয়ক সকলো হালধীয়া
                 উপচি পৰক হাজাৰ সেউজীয়া

তেওঁ ক'লে: ভালপোৱাবোৰ বৰষুণ হৈ সৰিব
                 তিতিব দুখন বুকু
                 ভালপোৱাবোৰ নদী হ'ব
                 বুকুৰ পৰা বুকুলৈ বৈ যাব

মই ক'লো:   ...

(ওহোঁ একো নক'লো। মাথো বুকু ভৰাই
ভালপোৱাৰ উশাহ ল'লো!!)


এয়া মোৰ কল্পনা নহয়। এদন সন্ধিয়া
তেওঁৰ সৈতে হোৱা বাস্তৱ কথোপকথন!!
(দুশাৰীত হীৰুদাৰ ছাঁ পৰিলে!)