নৈ

বিতোপন গগৈ

সিদিনা বেলিটো অস্তাচলত লুকাই পৰিছিল

আৰু নৈখনৰ বুকুত লিখি গৈছিল

হেঙুলীয়া কবিতা এটা

নৈখনে বুকুত কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল এটা অভিশাপ

কোনো দেৱীয়ে উদ্ধাৰ কৰি পৰা নাই নৈখনক

বুকুখনে সকলো সামৰি-সুতৰি

ক্ৰমাৎ শিল হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল

দেৱ-দেৱীবোৰ অভিশাপৰ বাহক হৈছিল

বেলিৰ কবিতাটো বুকুত সামৰি

নৈখনে দুখৰ গান এটা ৰু ৰুৱাইছিল

আৰু মই গানটো নুবুজি

হাঁহি হাঁহি শুনি আছিলো

(ফটো এখনৰ এশৰীয়া কেপচন এটা দিবলৈ গৈ কিবাকিবি লিখি পেলাইছিলো)

১২ অক্টোবৰ, ২০১৯