মূলঃ জেচিন্তা কেৰকেট্টা
অনুবাদঃ বিতোপন গগৈ
সেইফালে আন্ধাৰত কোন আছে
কেঁকাই থকা এগৰাকী তিৰোতা আছে
এয়াটো সেই গৰাকী তিৰোতাই
যি এই ধৰাত
নিজৰ পিতা, স্বামী, পুত্ৰৰ পথাৰত আজীৱন
ভূঁই ৰোৱে
ধান দায়
মূৰত ডাঙৰি কঢ়িয়ায়
তেন্তে বয়সে ভাটি দিলে
কিয় আন্ধাৰ কোঠাত তেওঁ লঘোণে শোৱে
এতিয়া কাকোৱেই তেওঁৰ প্ৰয়োজন নাই
আন তিৰোতাই তেওঁৰ ঠাই ল'লে
এতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ স্বামী আৰু পুত্ৰৰ পথাৰত
ভূঁই ৰোৱে
ধান দায়
মূৰত ডাঙৰি কঢ়িয়ায়
আন্ধাৰ কোঠাত পৰি থকা তিৰোতা গৰাকীয়ে
প্ৰতিবাৰ দুৱাৰ খোলাৰ শব্দ শুনি
জীয়েকহঁতক নাম ধৰি মাতিবলৈ ধৰে
এতিয়া তেওঁ মাত্ৰ সিহঁত চহৰৰ পৰা
উভতি অহালৈ বাট চাই থাকে
আজীৱন যাৰ পথাৰত তেওঁ কাম কৰে
তাতনো কোনে তেওঁৰ সহায় কৰে
তেতিয়াও জীয়ৰীবোৰ য'লৈকে যায়
খেতি-খোলা, ঘৰ-বাৰী, মাক-দেউতাক
সকলোকে চম্ভালে
তেওঁলোকৰ অবিহনে আদিবাসী জন-জীৱন
স্তব্ধ হৈ যাব পাৰে
সেইবাবেই প্ৰতিটো আদিবাসী পৰিয়ালে জীয়ৰী বিচাৰে।
৯ নৱেম্বৰ, ২০২০
