গাঁৱৰ এটা সন্ধ্যা

মূলঃ জেচিন্তা কেৰকেট্টা

অনুঃ বিতোপন গগৈ

তাই খৰিৰ বোজাটো কঢ়িয়াই নামি আহে পাহাৰৰ পৰা

তাইৰ পিছে পিছে লাহে লাহে বেলিটোও নামি আহে

দুয়োকে নামি অহা চাই ৰয় পাহাৰী নদীখনে

আৰু নদীখনৰ উশাহত সন্ধ্যা নামি আহে

পাহাৰৰ পৰা নামি নদীখনলৈ হাউলি

তাই মুখলৈ দুহাতেৰে পানী চতিয়ায়

নদীখনৰ আঁচলত

বেলিটোৱেও ঘাম মচে

ঘৰ পায় খৰিৰ বোজাটো চোতালত থেকেচি

তাই ভিতৰলৈ সোমায় যায়

আৰু বেলিটোও লুকাই পৰে ঘৰটোৰ পিছফালে

সন্ধ্যা তাই খৰি জোৰে

চোতালৰ আগত থকা মাটিৰ চৌকাত

চৌকাৰ পৰা ধোঁৱা উৰে

আৰু গছৰ আঁৰৰ পৰা জুমি চাই

জোনটোৱে হঠাৎ কাহি উঠে

ছোৱালীজনীয়ে দৌৰি গৈ

জোনৰ পিঠিখন পিহি দিয়ে

এইফালে ওৰে নিশা ঠাণ্ডা পৰে

চৌকাত খৰিৰ চাই

সিফালে নিশাৰ চাদৰেৰে লাহেকৈ

পৃথিৱীয়ে মেৰিয়াই লয় নিজৰ ভৰি দুখন

আৰু একেবাৰে নিচিন্ত হৈ

গভীৰ নিদ্ৰাত শুই পৰে গোটেই গাঁওখন। 

(আদিবাসী অধিকাৰ কৰ্মী, লেখক জেচিন্তা কেৰকেট্টাৰ লেখাত আদিবাসী সকলৰ সমাজ-জীৱন, দৈনন্দিন জীৱিকাৰ সংগ্ৰাম, অধিকাৰৰ সংগ্ৰাম প্ৰতিফলিত হয়। তেনে এটা কবিতাৰে অনুবাদৰ চেষ্টা কৰিলো।)

৮ নৱেম্বৰ, ২০২১