মূলঃ তাপসী পান্নু
অনুবাদঃ বিতোপন গগৈ
আমিতো মাত্ৰ প্ৰবাসী
হয় জানো এই দেশৰ নিবাসী
আমি যদি মানুহ নহয়
মাৰি পেলোৱা আমাক
দি দিয়া আদেশ
খাবলৈতো একো নাপালো
ভোক লাগিল
মাৰ খালো
হাজাৰ মাইল দূৰ বাটকুৰি বালো
কোনোবা চাইকেলত
কোনোবা শুদা ভৰিৰে
বহুত মৰিল ভোকত
আৰু বহুত ৰ'দত
কিন্তু মন নাভাগিল
বৰ মানুহৰ ফাঁকিত
বাছত পঠিয়াই
ৰেলত পঠিয়াই
ৰাস্তা ভুল কৰি
জোন হেৰুৱায়
ইয়াত প্ৰতিমাৰ ভাল অৱস্থা
কিন্তু জীৱনৰহে দাম সস্তা
ভাল দিনে ডাঙৰ সপোন দেখুৱায়
কিন্তু ভোক কাৰো নোহোৱা কৰিব পৰা নাই
ভিক্ষা নালাগে
নালাগে দান
মাত্ৰ কাঢ়ি নল'বা আত্মসন্মান
আমিতো মাত্ৰ প্ৰবাসী
হয় জানো এই দেশৰ নিবাসী?
No comments:
Post a Comment