নগ্ন কবিতা-অন্ধ কবি

মূলঃ আঁচল পুলস্তেয়

অনুঃ বিতোপন গগৈ

এই কথা কোৱা কঠিন যে

প্ৰথমে কবিতা নগ্ন হয়

নে কবি অন্ধ হয়?

একেই ভয়ংকৰ প্ৰশ্ন

এইটোও যে

প্ৰথমে জনতা অন্ধ হয়

নে তন্ত্ৰ নগ্ন হয়?

এই প্ৰশ্নত

মাথা মৰাৰ আগত

এইটো জনাও প্ৰয়োজনীয় যে

এয়া কোনো নতুন প্ৰশ্ন নহয়।

কিয়নো ব্যাসেও দেখিছিল

নগ্ন হ'বলৈ ধৰা কবিতাক

আৰু দুচকু জপাই দিছিল

অন্ধ হোৱাৰ পৰা বাচিবলৈ,

কৃষ্ণৰ যাদু দেখুৱাই দিছিল

নগ্ন হ'বলৈ ধৰা কবিতাৰ

শৰীৰ ঢাকি ধৰিবলৈ।

যিটো মই কৰিব নোৱাৰিলো

গুজৰাট আৰু মণিপুৰৰ

কবিতাবোৰৰ বাবে,

কিয়নো মই স্বীকাৰ কৰি লৈছিলো

কবি আৰু তন্ত্ৰৰ অন্ধতাক।

যদি এই সাহস

আকাশত সিচঁৰতি হৈ গ'লহেঁতেন

আৰু নগ্ন কবিতাবোৰ

লজ্জাহীন হৈ

কালী হৈ গ'লহেঁতেন!

কাৰণ  

বাৰে বাৰে সুধি আছে ইতিহাসে

মাত্ৰ এটাই প্ৰশ্ন—

নাৰীৰ ভাগত নপৰে কিয়

ৰজাৰ সোণালী দিন অথবা অমৃতকাল?

হে কবি

হে সাহিত্যিকসকল

হে সভাসদ!

কিমান অন্ধতাৰ প্ৰয়োজন

পাবলৈ একোটা বঁটা?

২৪ জুলাই, ২০২৩