অমৃতা প্ৰীতম
অনুঃ বিতোপন গগৈ
নিশাটো শুই আছে
কোনোবাই মানুহবোৰৰ বুকুত
হেঁচা মাৰি ধৰিছে,
প্ৰতিটো চুৰিতকৈ ভয়ানক
এই সপোনৰ চুৰি।
চোৰৰ চিন—
প্ৰতিখন দেশৰ প্ৰতিখন চহৰৰ
প্ৰতিটো ৰাস্তাতে পৰি আছে,
কিন্তু কোনোৱে দেখা নাপায়
কোনোৱেই আচৰিত নহয়।
ডিঙিত শিকলি লগাই থোৱা
এটা কুকুৰৰ দৰে
কোনোবা সময়ত কাৰোবাৰ
কোনো কবিতাইহে মাত্ৰ ভুকি আছে।
৩১ আগষ্ট, ২০২৩
No comments:
Post a Comment