মূলঃ ৰাহত ইন্দোৰী
অনুঃ বিতোপন গগৈ
যদি বিৰোধ কৰে কৰিবলৈ দিয়া, জীৱন বুলি কিয় ভাবিছা
এই সকলোবোৰ মাত্ৰ ধোৱা, আকাশ বুলি কিয় ভাবিছা
জুই যেতিয়া লাগিব সকলোকে সামৰি ল'ব
ইয়াত মাত্ৰ মোৰেই ঘৰ আছে বুলি কিয় ভাবিছা
মই জানো শত্ৰুও কম নহয়
কিন্তু আমাৰ দৰে হাতৰ মুঠিতে জীৱন বুলি কিয় ভাবিছা
আমাৰ মুখৰ পৰা যি ওলাই সেয়াই সত্য
আমাৰ মুখত তোমাৰ জিভা আছে বুলি কিয় ভাবিছা
যি আজি শাসনৰ গাদীত আছে কাইলৈ নাথাকিব
এওঁলোক ভাৰাতীয়াহে ঘৰৰ মালিক বুলি কিয় ভাবিছা
সকলোৰে তেজ মিহলি হৈ আছে এই মাটিত
কাৰোবাৰ বাপেকৰ হিন্দুস্তান বুলি কিয় ভাবিছা।
২ মাৰ্চ, ২০২৩
(উচ্ছেদ প্ৰসংগত "लगेगी आग" শাৰী দুটা বহুতে শ্বেয়াৰ কৰি থকা দেখি বহু দিনতেই আধা অনুবাদ কৰি থৈ দিয়া কবিতাটো আজি সম্পূৰ্ণ কৰিলো।)
No comments:
Post a Comment